انکار خود
مانند گل ، آزرده خار خودم بودم
در آستین جامه ام ، مار خودم بودم
پنداشتم چون من شما هم دل خریدارید
چون غافلان در بند پندار خودم بودم
درچشم خودهم نیست قدر و قیمتی ما را
زیرا که عمری را در انکار خودم بودم
بیگانه با خود ، بندگی دیگران کردم
ای کاش روزی، لحظه ای یارخودم بودم
راز مرا نه دوست می دانست نه دشمن
خود روزن افشای اسرار خودم بودم
هر جا که در کارم گره افتاد فهمیدم
تنها خود من ، گره کار خودم بودم
خودکرده ها راچاره نتوان کرد، می دانم
افسوس من محکوم اقرار خودم بودم
نشنیده ام از هیچ کس آوای دلتنگی
غم نغمه نی ، ناله تار خودم بودم
این زلزله ها از گسل های دل من بود
من دل شکسته ، زیر آوار خودم بودم
ای کاش همچون سال های پیش ترازاین
دور از شما در غربت غار خودم بودم
(ادم)
در طلب سیمرغ
یک عمر پریدیم ، ولی بام ندیدیم
آرام ندیدیم و دلارام ندیدیم
بسیار شنیدیم خبر باده و مستی
جایی اثر از زمزمه جام ندیدیم
خاموش شد آن شمع که شب روشن از او بود
ما صبح سپیدی پی این شام ندیدیم
هرجا که رسیدیم ، همه زهد ریا بود
یک سینه پالوده از اصنام ندیدیم
ذکری نشنیدیم که از دوست بگوید
بر هیچ لبی ورد جز ارقام ندیدیم
شد قسمت خسرو همه شیرینی عالم
فرهاد شدیم و خبر از کام ندیدیم
هر کس به طریقی پی صید دل ما بود
یک دانه ولی در بغل دام ندیدیم
رفتیم که از دور ببینیم رخ لیلی
از دوست به جز دشنه و دشنام ندیدیم
عمری به طلب در پی سیمرغ دویدیم
از آن همه ، یک مرغ سر انجام ندیدیم
___
(ادم)
شوق چکیدن
یوسفم گرگ شدی میل دریدن داری
جای کندوی عسل نیش گزیدن داری
روز اول همه گل بودی و گل می گفتی
چه شد امروز فقط خار خلیدن داری
عهد و پیوند تو یک لحظه نپاید هرگز
پیش از بستن آن قصد بریدن داری
قصه غصه حال دل بیچاره خود
دهمت شرح اگر میل شنیدن داری
قتلگاه دگری کرد در این سینه بپا
چشم های تو ، ببین گر دل دیدن داری
صبرکن ، سعی در این هروله از پا افتاد
کعبه ای تو چه نیازی به دویدن داری
گفتی ای مدعی دوست ، نکن ناله ، بیا
گر تمنای به مقصود رسیدن داری
طاقت سنگ نداری در این خانه نزن
جلد بامی نشو، چون شور پریدن داری
رنج و درد است پر و بال به مقصد رفتن
اشک باید شوی ، گر شوق چکیدن داری
بار عشق ست ، به دوش همه کس نگذارند
مرد این راهی اگر ، تاب کشیدن داری!
_____
(ادم)
چه اهمیتی دارد !
نمی دانم
اصلا چرا باید بدانم
چه اهمیتی دارد
شیاری سطح مریخ
حلقه های زحل
و مرگ چند ستاره آن سوی راه شیری!
وقتی
چند کوچه
نه
چند خانه آن سو تر
کودکی کرسنه گریه می کند
وقتی
به خاطر چند اسکناس که ندارد
پدری
نعش عصای پیریش را
بر دوش می کشد
وقتی زمین ما
در اشک و خون دور خودش می چرخد
وقتی
موج نفرت از سر ما گذشته است
و من
هنوز برای تو
از عشق می نویسم
برای من و تو
چه اهمیتی دارد !
____
(ادم)
فراموش نمی کنم !
هنوز
فراموش نکرده ام
آن روزهایی را
که دارا انار داشت
و خواهرم سارا
برای انار گریه می کرد
انگار همین دیروز بود
فراموش نکرده ام
هنوز
دستهای من
متورم ترکه های آموزگار است
_آقا اجازه !
چرا سارا انار ندارد؟
مثل پدر ما
پدر سارا هم
وضعش خوب نیست !
هیچ کدام از بچه های کلاس انار نداشت
اما همه به سوالم خندیدند
و معلم
علامت سوال بزرگی را
که درخنده هایشان بود
ندید!
فراموش نکرده ام
من قهرمان نبودم
اما تنها بودم
و دست هایم
هنوز متورم آن تنهایی است !
____
(ادم)